İyi Parti Genel Lideri Meral Akşener; Şanlıurfa’da düzenlenen kanaat başkanları ve iş insanları toplantısında “İzmit’in köyünde doğan Meral’in elde ettiği bahtlara bugün benim doğduğum kentin köylerindeki kız çocukları, Şanlıurfa’nın köylerindeki kız çocukları sahip değilse; parası olanın okutulduğu, parası olmayanın çocuklarının okutulmadığı bir Türkiye varsa, okul puanı ismi altında bir puanla devlet okullarında sıraya giren çocukların puanları ile özel okullardan gelen çocukların puanlarıyla, yapılan imtihanlar sonucunda köy çocuklarının imtihan kazanmasının olmadığı bir Türkiye bugün varsa bunları değiştirmek, bunları düzeltmek bu ülkeye, bu millete onlardan almış bir insan olarak benim borcumdur” diye konuştu.
İyi Parti başkanı Akşener; Şanlıurfa’da yaklaşık 500 kişinin olduğu, kanaat başkanları ve iş insanları ile toplantıda bir ortaya geldi, yaşanılan problemleri dinledi. Akşener’in konuşmasından öne çıkanlar şöyle:
“Tam iki buçuk yıldır dükkân dükkan geziyorum. Bunun da bir iletisi var, evvel benimle dalga geçildi fakat artık herkes tekrarlıyor. Sürdürülebilir bir iş yaptığınız vakit kesinlikle oraya dikkat çekersiniz. Neyi gördüm? Bu seyahatlerin sebebini söyleyeyim. Artık ben yeni bir genel liderim. Çok uzun müddettir bir siyasetçiyim; deneyim konusunda doğrusu herkesle aşık atabilirim lakin genel başkanlıkta yeniyim…
Biz çıkalım. Ne yapalım? Bir şeyi hatırlatmak için esnaf gezelim. O hatırlattığımız şey nedir? Esnafın müşterisi velinimetidir. Hiçbir esnafın müşterisini kovaladığını, ‘defol git ulan’ dediğini duymamışsınızdır. Yanındaki dükkân sahibi ile de dövüştüğünüzü görmemişsinizdir. Tıpkı işi yapan iki dükkân sahibi daha âlâ hizmet ederek rekabet ederler. Esnafın bir özelliği daha var: Besicisinin ürettiğini de süt üreticisinin ürettiğini de çiftçinin ürettiğini de endüstricinin ürettiğini de satan esnaf. Yani hem iktisadın bel kemiği hem de müşteri velinimet olduğu için siyasetçi için bir rehber. Bugünkü siyasetçinin unuttuğu ‘o seçmen velinimettir’ anlayışını, buna olan inanışı tekrar hatırlatmak için esnaf seçtik. Yani, bir taş ile üç kuş…
“Ağzımdan DEAŞ diye çıkarmışım, neredeyse mahkemelik olduk”
Önce dalga geçildi ancak bugün esnaf gezmek ayrıcalık hale geldi bu ülkede. Sonra bir şey daha yaptık, ikinci tipe çıkarken bizim her kentin bizi kabul eden kanaat başkanı, iş insanı, tarım dalında iş gören ziraat odası, sanayi odası, ticaret odası, borsa, o kentte ne varsa… Bizim ekonomistlerimizin yer aldığı toplantılar yaptık. Gündüz gezdim, onları dinledim; o dinlemek ile kalmadık orada lisana gelen her şeyi kamuoyuna mal ettik. ‘Milletin kürsüsü’ diye bir husus ortaya koyduk, toplumsal kümelerin, toplum kesitlerinin muhtaçlıklarını, sorunlarını onların ağzından, onların temsilcilerinin ağzından lisana getirdik.
Urfa’ya geldim, DEDAŞ’ın yaptığı zulmü öğrendik. Çok büyük bir tesiri oluyor insanın üzerinde birinci ağızdan dinlediğiniz vakit. Şanlıurfalı bir arkadaşımız geldi, bunu anlattı kürsüde ve kamuoyuna mal oldu. Ben de o ortada ağzımdan ‘DEAŞ’ diye çıkarmışım, neredeyse mahkemelik olduk. Elektrik dağıtım şirketi iletim şirketleri diye bir kavramın varlığını sizden öğrendik ve kamuoyu sizden öğrendi. En azından iktidar bu bahiste izahta bulunmak zorunda kaldı.
“Bu ülke yorgun, bu millet yorgun; bu millet huzur istiyor”
Hizmet üzerinden rekabetin ne manaya geldiğini anlatmak istiyorum, kamuoyuna mal etmenin ne manaya geldiğini anlatmak istiyorum. Bu bir izahattı, ben bu ülkeden aldım. Bu ülke yorgun, bu millet yorgun; bu millet huzur istiyor. Bu millet artık yan yana yürümek istiyor. Bu millet, bu beşerler liyakatli takımlar tarafından yönetilmek istiyor. Bu beşerler yandaş kayırmanın bitmesini istiyor. Bu beşerler, ardında 92 puan alıp atanamamış çocuğunun yerine 58 puanla atanmış gençlerin varlığını duymak istemiyor. ‘Ev genci’ denilen bir kavram var büyükşehirlerde. Onların olmasını istemiyor. Haksızlıkların, hukuksuzlukların giderilmesini, adaletin tesis edilmesini istiyor… Herkes, masanın altında birbirinin ayağına tekme attığı ve bu tekmeler sonucunda oluşan acıların ortadan kalkmasını istiyor. Bunun manası makulde buluşmaktır.
Ben bu ülkeden almış bir insan olarak yani devlet okullarında okumuş, sizlerin vergileri ile okumuş, sonrasında üniversitede hoca olmuş, üniversitede sizin çocuklarınızı okutmuş sonra bir vesile çıkmış; siyasete dahil olmuş, orada da sizlerin oyları ile milletvekili seçilmiş daha sonra o Türkiye’nin birinci ve en genç bayan İçişleri Bakanlığı makamında deruhte etmiş, oraya atanmış… Hasebiyle vergilerinizle başlayan okuma sürecinin sonunda gelinen noktada bir siyasi partinin genel lideri olarak hitap edebilen bir köylü kızı…
“Bunları düzeltmek bu ülkeye, bu millete onlardan almış bir insan olarak benim borcumdur”
Bugün şayet, o gün İzmit’in bir köyünde doğan Meral’in elde ettiği bahtlara bugün benim doğduğum kentin köylerindeki kız çocukları sahip değilse, Şanlıurfa’nın köylerindeki kız çocukları sahip değilse; parası olanın okutulduğu, parası olmayanın çocukların okutulmadığı bir Türkiye varsa, okul puanı ismi altında bir puanla devlet okullarında sıraya giren çocukların puanları ile özel okullardan gelen çocukların puanlarıyla, yapılan imtihanlar sonucunda köy çocuklarının imtihan kazanmasının olmadığı bir Türkiye bugün varsa bunları değiştirmek, bunları düzeltmek bu ülkeye, bu millete onlardan almış bir insan olarak benim borcumdur…
“Doğru bir terazide her birimizi bir tartın”
Elbette oylarınıza talibiz ancak bugün onu yapmak için gelmedik. Şöyle bir şey; hiçbir dükkânın içinde bir siyasi partiyi yermedim, bizim partimizi övmedim, propaganda yapmadım. O nedenle buradayım. Seçim vakti arkadaşlarımız hepinizi ikna etmeye gelecekler, bütün siyasi partilerden bahsediyorum. İkna edebilen oylarınızı alacak fakat benim sizden istirhamımdır, dileğimdir; hakikat bir terazide her birimizi bir tartın. Şu andan itibaren siz konuşacaksınız biz dinleyeceğiz, siz söyleyeceksiniz biz not alacağız, siz soracaksınız biz cevaplandıracağız…” (ANKA)