Volkan bu eserinde, kendi yaşadığı yas deneyimlerini klinik verileriyle birleştirerek yas hakkındaki görüşlerini sunmuş. Yas tutmayı; iç dünyamız ile gerçeklik arasında uyum sağlayabilmek için yaptığımız bir anlaşma olarak tanımlamış. Yasın nasıl şekillendiğini açıklamış ve Bowby ve Parkes’ın yasın aşamalarına kitabında yer vermiş. Fakat o Freud’un öne sürdüğü yas aşamalarını kendine yakın bulmuş ve yası 2 evreye ayırmış.
1.Evrede yaşanan ‘’Kriz Dönemindeki Keder’’de yaşanan yadsıma, bölme, pazarlık, sıkıntı ve öfke’nin kendi yas döneminde ve hastalarının deneyimlerinde gösterme fırsatı bulmuş. ‘’Psişik Eş’’ olarak tanımladığı olgunun yas tutmadaki önemli etkisinden bahsetmiş ve bunu nesne sürekliliği olgusuyla yaşlardaki durumuna göre açıklamış. 2.Evrede ise; ölümün gerçekliğini bir kez kabul ettikten sonra ölen kişiyle ilişkiyi ‘’uzlaştırma’’ dönemi başlar olarak tanımlamış. Yası komplike olmamış yas ve komplike yas halinde sınıflandırmış.
Etkili yası; kaybetme fikrine katlanabilmeyi gerektirir düşüncesiyle açıklamış ve bağımlı ilişkilerde yasın kolay çözümlenemeyeceğini çünkü kişinin ikirciklilik ve öfke ile yüklü olduğunu ifade etmiş. Birçok kitabında gördüğümüz ‘’Yeniden Gözden Geçirme’’ olgusunun yas sürecinde önemli bir yere koymuş. Kederlenememenin; çocukluktaki çözümlenmemiş bir kayıptan kaynaklandığını öne sürmüş. Kaybedilen kişilerle yaşanan özdeşleşmelerinin sağlıksız ve sağlıklı olanlarını klinik görünümleriyle göstermiş. Yası sadece kişinin yaşadığı durum olarak değil, ailenin yaşadığı bir durum olarak da incelemiştir.
Yasın rüyalardaki sembollerine değinmiş, ‘’Bağlantı Nesnesi’’ terimi ile yas sürecini tanımamızı zenginleştirmiş. Yaştan yaşa değişen yas tepkilerini, öidipal durumdaki etkilerini ve ergenlikteki yası açıklamış.
Davranışçıların fikirlerinden yararlanarak kendi geliştirdiği ‘’Yeniden Yaslanma Tedavisi’’ni açıklamış ve son bölümde de yas ve yaratıcılık arasındaki bağı ve bir göçmenin yasının sonlanması ile kitabını tamamlamış.